Dodawaj każdy z sześciu typów wiązań mechanicznych w celu kontrolowania stopni swobody komponentów przy projektowaniu mechanizmów. Powiąż walec, płaszczyznę lub punkt z szeregiem stycznych ścian za pomocą wiązania popychacza krzywki. Ogranicz ruch obrotowy między dwoma komponentami wiązaniem zawiasu. Przenieś jeden komponent liniowo, aby przenieść inny obrotowo za pomocą wiązania mechanizmu zębatkowego. Dodaj relację skoku między obrotem jednego komponentu a translacją drugiego za pomocą wiązania śrubowego. Obróć dwa komponenty względem siebie za pomocą wiązania kół zębatych lub wiązania połączenia uniwersalnego.
Powiąż punkt lub wierzchołek komponentu ze ścieżką w złożeniu. Następnie kontroluj odchylenie w poziomie, nachylenie w pionie oraz przechył boczny komponentu w czasie jego ruchu wzdłuż ścieżki. Określ elementy dla wiązania ścieżki. Edytuj wiązanie ścieżki w celu kontrolowania odchylenia w poziomie, nachylenia w pionie oraz przechyłu bocznego komponentu.
Twórz notatki z tekstem połączonym z istniejącymi wymiarami i dostosowanymi właściwościami. Łącz notatki z wymiarem. Edytuj blok tytułowy rysunku, aby dodać notatki połączone z właściwościami modelu. Dodawaj informacje o właściwościach rysunku, aby wypełnić blok tytułowy.
Wyśrodkuj komponent względem dwóch ścian rowka za pomocą wiązania szerokości. Dodaj wiązanie szerokości, aby wyśrodkować komponent względem dwóch ścian innego komponentu. Poznaj stopnie swobody, które są ograniczane przez wiązanie szerokości.
Twórz podstawowe, wyrównane, odsunięte i częściowe lub półprzekrojowe widoki obejmujące zakres i właściwości zaawansowane. Dodawaj różne typy widoków przekroju do rysunku. Definiuj właściwości widoku przekroju. Modyfikuj widoki przekroju.
Wstawiaj do istniejących widoków rysunków adnotacje, w tym dostosowane notatki, tolerancje położenia i kształtu oraz bloki. Twórz adnotacje i symbole. Twórz bloki na podstawie geometrii i notatek. Zapisuj bloki w pliku. Wstawiaj bloki do rysunku.
Operacja złożenia Pas/Łańcuch łączy koła pasowe luźne, koła pasowe lub koła łańcuchowe w celu osiągnięcia zamierzonego obrotu kilku komponentów jednocześnie. Opcjonalnie można utworzyć część komponentu pasa lub łańcucha. Wybierz krawędzie kół pasowych i kół pasowych luźnych operacji złożenia pasa/łańcucha. Ustaw właściwości operacji złożenia pasa/łańcucha.
Polecenie Lustro komponentów tworzy wersje przeciwnej strony — ale poza tym identyczne — części lub podzespołów. Określ, dla których komponentów ma zostać utworzone odbicie, a które mają zostać po prostu skopiowane (odbicia lustrzanego nie należy tworzyć w przypadku łączników). Geometria odbitego w lustrze komponentu zmieni się, tworząc wersję lustrzaną, nazywaną także wersją „przeciwnej strony”. Twórz odbicia lustrzane komponentów względem płaszczyzny złożenia. Twórz odbite w lustrze wersje części w złożeniu. Twórz wersje przeciwnej strony części.
Bloki grupują elementy szkicu i wymiary razem, aby wspólnie przemieszczały się w szkicu. W połączeniu ze szkicem układu pozwalają przejść bezpośrednio od szkicu złożenia do pełnego złożenia. Utwórz, wyedytuj i zapisz bloki. Utwórz szkic układu złożenia za pomocą bloków. Zbuduj komponenty złożenia na bazie istniejących bloków.
Twórz stany wyświetlania w celu sterowania widocznością i stylem wyświetlania komponentów. Stany wyświetlania można łączyć z konfiguracjami złożenia. Stany wyświetlania mogą sterować stanem ukrycia/widoczności, trybem wyświetlania, wyglądem i przezroczystością komponentów. Dodawaj stany wyświetlania do złożenia. Modyfikuj właściwości wizualne komponentów za pomocą stanów wyświetlania. Poznaj techniki wyboru komponentów. Używaj okienka wyświetlania. Otwieraj złożenia według określonej konfiguracji i określonego stanu wyświetlania. Łącz stany wyświetlania z konfiguracjami.
Wiązanie złączki liniowej łączy translację jednego komponentu z translacją innego komponentu. Translacja przebiega wzdłuż osi zdefiniowanej względem początku układu współrzędnych złożenia lub komponentu odniesienia. Wybierz ściany i komponenty odniesienia w celu zdefiniowania wiązania złączki liniowej. Ustaw współczynnik ruchu jednego komponentu względem drugiego.
Powiąż dwa podobne elementy (punkty, krawędzie, ściany itp.) tak, aby były symetryczne względem płaszczyzny lub ściany planarnej. Wiązanie symetryczne nie wymusza symetryczności komponentów, a jedynie wybranych elementów. Poznaj dopuszczalne wybory w przypadku wiązania symetrycznego. Powiąż dwie ściany planarne tak, aby były symetryczne względem płaszczyzny odniesienia.
Użyj technik obróbki powierzchni do utworzenia dostosowanych łączeń, jeśli zaokrąglenia przynoszą niepożądane wyniki. Usuń zbędne ściany z modelu za pomocą polecenia Usuń ścianę. Użyj krzywizn ściany i szkiców do utworzenia granic przycinających. Przytnij ściany w celu utworzenia czystej granicy dla łączenia. Użyj polecenia Wypełnienie powierzchni, aby utworzyć powierzchnię styczną do wszystkich przylegających ścian. Użyj polecenia Połącz powierzchnie, aby połączyć obiekty powierzchniowe w modelu. Użyj polecenia Pogrubienie, aby przekształcić powierzchnie w geometrię bryłową.
Utwórz zaokrąglenie o zmiennym promieniu, jeśli ustawiasz wartość promienia w wybranych wierzchołkach i punktach kontrolnych. Można również ustawić promień zerowy, aby wymusić zejście się zaokrąglenia w punkcie. Twórz zaokrąglenia, w przypadku których promień zmienia się wzdłuż wybranej krawędzi. Modyfikuj wartość promienia w wierzchołkach lub punktach kontrolnych. Twórz zaokrąglenia o zerowym promieniu, w przypadku których zaokrąglenie musi schodzić się w punkcie.
Wyciągnięcie po profilach tworzy operację poprzez utworzenie przejść pomiędzy profilami. Wyciągnięciem po profilach może być baza, dodanie, wycięcie lub powierzchnia. Wymagany efekt można osiągnąć, określając powiązania i parametry połączenia. Utwórz podstawową operację wyciągnięcia po profilach między dwoma profilami. Udoskonal kształt za pomocą krzywej linii środkowej, powiązań końcowych i punktów połączenia. Wybierz odpowiednio profile wyciągnięcia po profilach i punkty połączenia.
Poznaj najlepsze praktyki w zakresie tworzenia szkiców profilu wyciągnięcia po ścieżce. Dodawaj relacje między elementami szkicu profilu a krzywymi prowadzącymi. Twórz relacje szkicu zapewniające prawidłowy kształt profilu wzdłuż całej ścieżki. Konfiguruj ścieżkę i krzywe prowadzące przed utworzeniem szkicu profilu. Dodawaj relacje przebicia pomiędzy krzywymi prowadzącymi a szkicem profilu. Twórz operacje wyciągnięcia po ścieżce za pomocą krzywych prowadzących. Używaj relacji prostopadłych i równoległych w celu zdefiniowania profilu wyciągnięcia po ścieżce.
Łącz istniejące komponenty przy użyciu ortogonalnych rur cienkościennych i standardowych łączników z biblioteki. Używaj narzędzia Automatyczna trasa, aby automatycznie generować trasy Dodawaj standardowe łączniki do złożeń. Twórz ortogonalne trasy między operacjami.
Analizuj różne obszary części w celu określenia, które fragmenty części mają docelową grubość, a także oceń, które obszary mogą prowadzić do problemów podczas tworzenia formy. Naucz się używać analizy grubości do wyświetlania obszarów części, które nie mają docelowej grubości. Dowiedz się, jak zapisywać i wyświetlać raport z analizy grubości.
Wstaw redukcyjny trójnik wylotu do istniejącej trasy i ustaw jego orientację za pomocą skrótów klawiaturowych oraz triady. Użyj narzędzia Automatyczna trasa do połączenia rur grubościennych będących wynikiem dodatkowej operacji. Dodaj łączniki w linii do istniejących tras. Użyj skrótów klawiaturowych i triady w celu zorientowania i ustawienia łącznika w linii.
Twórz i stosuj dostosowane szablony specyfikacji wyznaczania trasy, korzystając z menedżera Routing Library Manager. Określaj rozmiary i harmonogram segmentów rury. Wybieraj rury i kolanka z bazy danych instalacji z rur grubościennych i cienkościennych. Wstawiaj komponenty trasy z szablonu specyfikacji wyznaczania trasy.
„Lista od-do” to arkusz kalkulacyjny Excel, który definiuje dane połączenia elektrycznego dla każdego przewodu mającego trasę w złożeniu kabla i w komponentach takich, jak złącza, zespoły listew zaciskowych i końcówki oczkowe, do których przewody są podłączone. Listy od-do umożliwiają importowanie danych połączenia i komponentu do podzespołu trasy. Utwórz bibliotekę komponentów z wykorzystaniem Kreatora biblioteki komponentów. Utwórz bibliotekę kabli/przewodów za pomocą Kreatora biblioteki kabli/przewodów. Użyj biblioteki komponentów i biblioteki kabli/przewodów do utworzenia listy od-do z pomocą Kreatora listy od-do. Umieść złącza w celu rozpoczęcia wyznaczania trasy. Użyj trybu wyznaczania trasy „Linie wytyczające”, aby utworzyć geometrię dla trasy. Użyj trybu wyznaczania trasy „Wyznacz ponownie trasę splajnu”, aby zmodyfikować trasę tak, żeby przebiegała przez wstępnie zdefiniowane uchwyty.
Użyj powierzchni wyciągniętej, obróconej i wyciągniętej po ścieżce do utworzenia geometrii. Przytnij, wydłuż, połącz i pogrub powierzchnie w celu dokończenia modelu o cienkich ściankach. Wyciągnij szkic, aby utworzyć powierzchnię. Obróć szkic wokół osi, aby utworzyć powierzchnię. Przytnij powierzchnię za pomocą szkicu lub innej powierzchni jako narzędzia przycięcia. Wyciągnij po ścieżce otwarty profil wzdłuż ścieżki, aby utworzyć powierzchnię. Połącz wiele powierzchni w jeden obiekt za pomocą powierzchni połączonych. Pogrub obiekt powierzchniowy, aby utworzyć obiekt bryłowy.
Twórz, edytuj i zapisuj dostosowane szablony złożenia wyznaczania trasy za pomocą istniejącego szablonu złożenia wyznaczania trasy. Twórz i zapisuj dostosowane szablony złożenia wyznaczania trasy. Określaj różne standardy projektowania, jednostki i inne właściwości dokumentu jako domyślne — do wykorzystania podczas tworzenia nowej trasy na podstawie dostosowanego szablonu.
Wklej lub przenieś za pomocą narzędzia „malarza” właściwości istniejącej operacji do innych operacji. Operacje mogą znajdować się w tej samej lub innej części. Skopiuj i wklej właściwości operacji z jednej operacji do drugiej.
