Poznaj najlepsze praktyki w zakresie tworzenia szkiców profilu wyciągnięcia po ścieżce. Dodawaj relacje między elementami szkicu profilu a krzywymi prowadzącymi. Twórz relacje szkicu zapewniające prawidłowy kształt profilu wzdłuż całej ścieżki. Konfiguruj ścieżkę i krzywe prowadzące przed utworzeniem szkicu profilu. Dodawaj relacje przebicia pomiędzy krzywymi prowadzącymi a szkicem profilu. Twórz operacje wyciągnięcia po ścieżce za pomocą krzywych prowadzących. Używaj relacji prostopadłych i równoległych w celu zdefiniowania profilu wyciągnięcia po ścieżce.
Dowiedz się więcej na temat opcji wyciągnięcia po ścieżce sterujących orientacją i skręceniem profilu wyciągnięcia po ścieżce wzdłuż ścieżki wyciągnięcia. Konfiguruj opcje orientacji/skręcenia tak, aby kontrolować profil wyciągnięcia po ścieżce. Poznaj różnicę między opcjami „Idź za ścieżką” i „Utrzymaj stałą normalną”. Używaj załamań krzywizny, aby obserwować skręcenie w profilu wyciągnięcia po ścieżce.
Skonfiguruj opcje operacji wyciągnięcia po ścieżce, aby kontrolować orientację i skręcenie profilu wzdłuż ścieżki. Używaj załamań krzywizny, aby ocenić krzywiznę ścieżek i krzywych prowadzących. Kontroluj skręcenie profilu wzdłuż ścieżki wyciągnięcia po ścieżce.
Twórz krzywe przez serię punktów X, Y i Z, które należy wpisać w oknie dialogowym lub zaimportować z pliku tekstowego ASCII. Twórz krzywe, wpisując współrzędne X, Y i Z dla punktów przelotowych krzywej. Importuj zestaw punktów krzywej X, Y i Z dla punktów przelotowych krzywej. Konwertuj krzywe na elementy szkicu.
Twórz krzywe 2D lub 3D zdefiniowane przez równania matematyczne. Krzywa może być jawna, gdy y jest funkcją x, lub parametryczna, gdy x, y i z są funkcjami t. Twórz splajny 3D za pomocą parametrycznego równania matematycznego. Twórz operacje wyciągnięcia po ścieżce za pomocą jednego splajnu 3D jako ścieżki i drugiego jako krzywej prowadzącej.
Zawijaj płaski szkic wokół powierzchni cylindrycznej lub stożkowej. Operacje zawijania dzielą się na następujące typy: wytłaczająca (dodaje materiał), grawerująca (usuwa materiał) i rysująca (dzieli ściany). Znajdź płaszczyznę szkicu dla operacji zawijania. Określ długość szkicu za pomocą równania. Usuń materiał za pomocą opcji grawerowania operacji zawijania.
Polecenie Odciśnięcie tworzy odcisk wybranego obiektu narzędzia w wybranym docelowym obiekcie części. Korzystając z opcji w poleceniu Odciśnięcie, można uformować proste cięcie, grubość lub prześwit wokół obszaru obiektu narzędzia. Zapoznaj się z opcjami w poleceniu Odciśnięcie. Twórz operacje odciśnięcia, aby uformować ściany części wokół wybranych obiektów narzędzia. Używaj polecenia Usuń obiekt, aby usunąć obiekty narzędzia z części.
Dowiedz się, jak wykorzystywać techniki modelowania, które pozwalają na efektywne przejście między projektowaniem części a tworzeniem gotowych odlewów. Utwórz motocyklową skrzynię biegów poprzez zaprojektowanie oprzyrządowania produkcyjnego dla części. Zacznij od zaprojektowania rdzenia, tj. przestrzeni negatywnej, w skrzyni biegów. Zaprojektuj szyk (lub ściany zewnętrzne) skrzyni biegów jako odrębny obiekt bryłowy. Zapisz obiekty oprzyrządowania jako nowe pliki części. Połącz obiekty bryłowe, odejmując rdzeń od szyku. Zastosuj operacje obróbki maszynowej w celu ukończenia modelu.
Gdy krawędzie części znajdują się zbyt blisko i nie można poprawnie utworzyć zaokrąglenia, często pomocne jest wykorzystanie osobnych obiektów bryłowych. Podziel operacje na osobne obiekty bryłowe. Zastosuj zaokrąglenia do pojedynczych obiektów. Użyj polecenia Połącz, aby z powrotem dodać obiekty do siebie. Zastosuj dodatkowe zaokrąglenie do części, aby ukończyć model.
Twórz widoki rozstrzelone w odniesieniu do części wieloobiektowych, używając częściowo tych samych narzędzi, których używasz do tworzenia widoku rozstrzelonego w złożeniu. Przełączaj między stanami rozstrzelenia i zwinięcia. Edytuj kroki rozstrzelenia. Twórz wiele rozstrzelonych widoków na konfigurację.
Gdy wewnętrzne operacje wycięcia mają największe znaczenie w projekcie, można utworzyć operacje brył reprezentujące negatywną przestrzeń części. Po utworzeniu negatywnej przestrzeni można użyć polecenia Połącz, aby odjąć objętość od innego obiektu bryłowego. Użyj geometrii bryłowej reprezentującej przestrzeń wewnętrzną kolektora w celu utworzenia negatywnej przestrzeni części. Utwórz oddzielny obiekt bryłowy otaczający geometrię jako główny obiekt kolektora. Połącz obiekty bryłowe w części za pomocą operacji odejmowania.
SOLIDWORKS zawiera wiele narzędzi do oceny geometrii części. Dzięki analizie krzywizny krzywych i powierzchni części można ocenić jakość przejść pomiędzy operacjami i samymi powierzchniami. Dowiedz się, czym jest krzywizna. Wyświetlaj krzywiznę, aby użyć kolorów do oceny powierzchni modelu. Używaj załamań krzywizn, aby ocenić krzywe szkicu. Dowiedz się, jak wyświetlić minimalny promień i punkty przegięcia krzywej. Używaj pasków zebry do symulowania odbić na ścianach modelu. Dowiedz się, jak używać narzędzi oceny do rozpoznawania ciągłych warunków styczności i krzywizny.
Przyglądając się przejściom między powierzchniami spiralnymi i przyległymi, można poznać trzy rodzaje ciągłości występujące w systemach CAD. Naucz się identyfikować ciągłość C0 (kontakt), C1 (styczność) i C2 (krzywizna).
Używaj narzędzi Przenieś ścianę i Usuń ścianę do modyfikowania nieparametrycznej importowanej geometrii. Zwiększaj rozmiar modelu poprzez przenoszenie ścian obiektu. Usuwaj i łataj zaokrąglone ściany modelu, usuwając ściany. Zwiększaj średnicę dodania cylindrycznego przez odsunięcie cylindrycznej ściany.
Używaj narzędzi wyboru do wybierania komponentów w złożeniu. Narzędzia wyboru upraszczają wybieranie komponentów o podobnych właściwościach lub komponentów położonych blisko siebie. Wybieraj komponenty przez przeciągnięcie ramki. Wybieraj komponenty, korzystając z objętości. Izoluj komponenty. Wybieraj komponenty za pomocą warunków takich, jak „ukryte”, „powiązane” lub „wewnętrzne”.
Twórz stany wyświetlania w celu sterowania widocznością i stylem wyświetlania komponentów. Stany wyświetlania można łączyć z konfiguracjami złożenia. Stany wyświetlania mogą sterować stanem ukrycia/widoczności, trybem wyświetlania, wyglądem i przezroczystością komponentów. Dodawaj stany wyświetlania do złożenia. Modyfikuj właściwości wizualne komponentów za pomocą stanów wyświetlania. Poznaj techniki wyboru komponentów. Używaj okienka wyświetlania. Otwieraj złożenia według określonej konfiguracji i określonego stanu wyświetlania. Łącz stany wyświetlania z konfiguracjami.
Wiązania inteligentne można wykorzystać do automatyzacji wiązań podczas dodawania komponentu do złożenia, jak również do wiązania istniejących komponentów. Na podstawie geometrii określonej dla wiązania inteligentnego można tworzyć różne relacje wiązań. Automatyzuj wiązania podczas dodawania komponentu do złożenia. Używaj inteligentnych wiązań do wiązania istniejących komponentów. Używaj inteligentnych wiązań z krawędziami kołowymi do generowania wielu wiązań jednocześnie.
Stosuj kolor, materiał lub wyglądy tekstury do komponentów, operacji części albo ścian w złożeniu. Kontroluj sposób rozchodzenia się tych wyglądów przez model. Wyglądy stosowane na poziomie komponentu złożenia nie mają wpływu na pojedynczy plik części. Stosuj wyglądy do kilku komponentów w złożeniu. Stosuj wyglądy materiału i zmień sposób ich wyświetlania. Poznaj hierarchię stosowania wyglądu w złożeniu.
Używaj trybu wielokrotnych wiązań w poleceniu Wiązanie jako skrótu do tworzenia wielu relacji wiązań z jednym wspólnym odniesieniem. Twórz wiele wiązań ze wspólnym odniesieniem za pomocą trybu wielokrotnych wiązań. Przełączaj wyrównanie wiązań. Poznaj różne techniki edycji operacji wiązań.
Użyj wiązań limitu, aby ograniczyć ruch komponentów w określonym zakresie wartości liniowych lub kątowych. Dodaj wiązania wspólne i wiązania limitu, aby ograniczyć stopnie swobody komponentu. Ustaw początkową, minimalną i maksymalną wartość dla wiązania limitu.
Powiąż dwa podobne elementy (punkty, krawędzie, ściany itp.) tak, aby były symetryczne względem płaszczyzny lub ściany planarnej. Wiązanie symetryczne nie wymusza symetryczności komponentów, a jedynie wybranych elementów. Poznaj dopuszczalne wybory w przypadku wiązania symetrycznego. Powiąż dwie ściany planarne tak, aby były symetryczne względem płaszczyzny odniesienia.
Używaj zmiennych globalnych i równań w złożeniach w celu kontrolowania wymiarów komponentów lub wartości wiązań. Określaj nazwy wymiarów. Definiuj zmienne globalne. Dodawaj równania, które wiążą wartości wymiarów jednego komponentu z wartościami innego komponentu.
Konfiguracja SpeedPak poprawia wydajność pracy z dużymi złożeniami, zapewniając uproszczenie złożenia bez utraty jego odniesień do plików. Utwórz konfiguracje SpeedPak. Użyj konfiguracji SpeedPak w złożeniach wyższego poziomu. Poznaj zalety i ograniczenia stosowania konfiguracji SpeedPak.
Używaj poleceń widoku rysunku, które są charakterystyczne dla pracy z modelami złożeń obejmującymi widoki wyrwania przekroju, widoki pozycji alternatywnej i widoki rozstrzelone. Używaj właściwości widoku rysunku do przedstawiania konfiguracji złożenia. Twórz widoki wyrwania przekroju, aby wyświetlać wewnętrzne komponenty złożenia. Twórz widoki pozycji alternatywnej, wykorzystując istniejącą lub nową konfigurację. Twórz rozstrzelone widoki rysunku złożenia.
