Przyglądając się przejściom między powierzchniami spiralnymi i przyległymi, można poznać trzy rodzaje ciągłości występujące w systemach CAD. Naucz się identyfikować ciągłość C0 (kontakt), C1 (styczność) i C2 (krzywizna).
Używaj narzędzi Przenieś ścianę i Usuń ścianę do modyfikowania nieparametrycznej importowanej geometrii. Zwiększaj rozmiar modelu poprzez przenoszenie ścian obiektu. Usuwaj i łataj zaokrąglone ściany modelu, usuwając ściany. Zwiększaj średnicę dodania cylindrycznego przez odsunięcie cylindrycznej ściany.
Używaj narzędzi wyboru do wybierania komponentów w złożeniu. Narzędzia wyboru upraszczają wybieranie komponentów o podobnych właściwościach lub komponentów położonych blisko siebie. Wybieraj komponenty przez przeciągnięcie ramki. Wybieraj komponenty, korzystając z objętości. Izoluj komponenty. Wybieraj komponenty za pomocą warunków takich, jak „ukryte”, „powiązane” lub „wewnętrzne”.
Twórz stany wyświetlania w celu sterowania widocznością i stylem wyświetlania komponentów. Stany wyświetlania można łączyć z konfiguracjami złożenia. Stany wyświetlania mogą sterować stanem ukrycia/widoczności, trybem wyświetlania, wyglądem i przezroczystością komponentów. Dodawaj stany wyświetlania do złożenia. Modyfikuj właściwości wizualne komponentów za pomocą stanów wyświetlania. Poznaj techniki wyboru komponentów. Używaj okienka wyświetlania. Otwieraj złożenia według określonej konfiguracji i określonego stanu wyświetlania. Łącz stany wyświetlania z konfiguracjami.
Wiązania inteligentne można wykorzystać do automatyzacji wiązań podczas dodawania komponentu do złożenia, jak również do wiązania istniejących komponentów. Na podstawie geometrii określonej dla wiązania inteligentnego można tworzyć różne relacje wiązań. Automatyzuj wiązania podczas dodawania komponentu do złożenia. Używaj inteligentnych wiązań do wiązania istniejących komponentów. Używaj inteligentnych wiązań z krawędziami kołowymi do generowania wielu wiązań jednocześnie.
Stosuj kolor, materiał lub wyglądy tekstury do komponentów, operacji części albo ścian w złożeniu. Kontroluj sposób rozchodzenia się tych wyglądów przez model. Wyglądy stosowane na poziomie komponentu złożenia nie mają wpływu na pojedynczy plik części. Stosuj wyglądy do kilku komponentów w złożeniu. Stosuj wyglądy materiału i zmień sposób ich wyświetlania. Poznaj hierarchię stosowania wyglądu w złożeniu.
Używaj trybu wielokrotnych wiązań w poleceniu Wiązanie jako skrótu do tworzenia wielu relacji wiązań z jednym wspólnym odniesieniem. Twórz wiele wiązań ze wspólnym odniesieniem za pomocą trybu wielokrotnych wiązań. Przełączaj wyrównanie wiązań. Poznaj różne techniki edycji operacji wiązań.
Użyj wiązań limitu, aby ograniczyć ruch komponentów w określonym zakresie wartości liniowych lub kątowych. Dodaj wiązania wspólne i wiązania limitu, aby ograniczyć stopnie swobody komponentu. Ustaw początkową, minimalną i maksymalną wartość dla wiązania limitu.
Powiąż dwa podobne elementy (punkty, krawędzie, ściany itp.) tak, aby były symetryczne względem płaszczyzny lub ściany planarnej. Wiązanie symetryczne nie wymusza symetryczności komponentów, a jedynie wybranych elementów. Poznaj dopuszczalne wybory w przypadku wiązania symetrycznego. Powiąż dwie ściany planarne tak, aby były symetryczne względem płaszczyzny odniesienia.
Używaj zmiennych globalnych i równań w złożeniach w celu kontrolowania wymiarów komponentów lub wartości wiązań. Określaj nazwy wymiarów. Definiuj zmienne globalne. Dodawaj równania, które wiążą wartości wymiarów jednego komponentu z wartościami innego komponentu.
Konfiguracja SpeedPak poprawia wydajność pracy z dużymi złożeniami, zapewniając uproszczenie złożenia bez utraty jego odniesień do plików. Utwórz konfiguracje SpeedPak. Użyj konfiguracji SpeedPak w złożeniach wyższego poziomu. Poznaj zalety i ograniczenia stosowania konfiguracji SpeedPak.
Używaj poleceń widoku rysunku, które są charakterystyczne dla pracy z modelami złożeń obejmującymi widoki wyrwania przekroju, widoki pozycji alternatywnej i widoki rozstrzelone. Używaj właściwości widoku rysunku do przedstawiania konfiguracji złożenia. Twórz widoki wyrwania przekroju, aby wyświetlać wewnętrzne komponenty złożenia. Twórz widoki pozycji alternatywnej, wykorzystując istniejącą lub nową konfigurację. Twórz rozstrzelone widoki rysunku złożenia.
Naucz się tworzyć kilka typów wyprowadzonych widoków rysunku i poznaj niepowtarzalne cechy charakterystyczne poszczególnych typów widoków. Wyprowadzony widok rysunku tworzy się, używając odniesienia do istniejącego widoku rysunku. Twórz widoki rzutowania przez „złożenie” istniejącego widoku rysunku. Rzutuj widok normalny do wybranej krawędzi w celu utworzenia widoku pomocniczego. Pokazuj fragmenty widoku w powiększonej skali za pomocą widoków szczegółów. Twórz widoki rysunku względem płaszczyzn lub ścian planarnych w modelu. Pracuj na fragmencie widoku rysunku przez obcięcie i ukrycie zbędnych elementów. Skracaj istniejące widoki rysunku za pomocą widoków przerwań.
Twórz notatki z tekstem połączonym z istniejącymi wymiarami i dostosowanymi właściwościami. Łącz notatki z wymiarem. Edytuj blok tytułowy rysunku, aby dodać notatki połączone z właściwościami modelu. Dodawaj informacje o właściwościach rysunku, aby wypełnić blok tytułowy.
Twórz tabele otworów i tabele ogólne, aby używać ich do wyświetlania na rysunku różnych typów danych, takich jak alternatywne konfiguracje części. Twórz tabele otworów, aby wyświetlać rozmiary i lokalizacje otworów na rysunku. Używaj tabeli ogólnej do wyświetlania dowolnych danych dostosowanych. Zmieniaj rozmiar istniejących tabel i edytuj je.
Sprawdź, czy istnieje odpowiednie pochylenie w części do formowania. Bez właściwego pochylenia część może nie opuścić formy. Oceń pochylenie na części formowanej. Przeanalizuj różne klasy pochylonych ścian.
Używaj narzędzia Analiza podcięcia, aby wyświetlać obszary części, które są podcięte lub uwięzione i których nie dałoby się uwolnić z formy w głównym kierunku otwierania. Dowiedz się, jak identyfikować podcięte lub uwięzione obszary części. Wyświetlaj lub ukrywaj różne fragmenty części w zależności od tego, czy są one podcięte lub uwięzione, czy nie.
Używaj narzędzia Powierzchnie zamknięcia stykowego, aby zamknąć otwarte obszary formowania w części w celu przecięcia bloku narzędzi na dwie części. Naucz się identyfikować otwarte obszary formowania w części. Używaj narzędzia Powierzchnie zamknięcia stykowego do zamykania otwartych obszarów formowania. Dowiedz się, kiedy są wymagane powierzchnie zamknięcia stykowego.
Twórz powierzchnie neutralne za pomocą linii neutralnych, oddzielając ściany gniazda formy od ścian rdzenia za pomocą narzędzia powierzchni neutralnych. Twórz powierzchnie neutralne przy linii neutralnej, które są prostopadłe do kierunku otwierania. Poznaj opcje powierzchni neutralnej.
Użyj polecenia Oprzyrządowanie formy do utworzenia powierzchni blokujących wokół obwodu powierzchni neutralnych, co pozwoli stworzyć oprzyrządowanie formy. Zapisz obiekty formy i utwórz złożenia form. Utwórz pliki złożeń dla formy na podstawie plików części. Utwórz widok rozstrzelony złożenia formy. Utwórz powierzchnie blokujące w formach, używając polecenia Oprzyrządowanie formy.
Utwórz rdzeń boczny z pochyleniem na podstawie szkiców w formach z uwięzionymi obszarami formowania. Użyj paska zamrażania operacji, aby wykluczyć operacje z przebudowy. Utwórz rdzenie boczne w formach. Wyklucz operacje z przebudowy.
Za pomocą tego narzędzia można znaleźć różnice między dwiema tabelami listy materiałów (LM). Różnice dotyczą zmian ilości, numeru części itp. Znajdź różnice między podobnymi LM. Skonfiguruj opcje narzędzia Porównaj LM. Zinterpretuj wynik użycia narzędzia Porównaj LM, aby zidentyfikować różnice między LM.
Porównaj geometrię dwóch części, aby znaleźć różnice w ścianach i objętościach. Jest to szczególnie użyteczne w przypadku porównań względem importowanej geometrii. Znajdź różnice w geometriach podobnych części. Znajdź różnice w objętościach podobnych części.
Określ, zidentyfikuj i zlokalizuj operacje w oparciu o kryteria wyboru, aby można było zmodyfikować wszystkie operacje, uprościć model poprzez wygaszenie operacji oraz utworzyć uproszczoną konfigurację. Zlokalizuj i zidentyfikuj operacje na podstawie podanych kryteriów. Zmodyfikuj wybrane operacje w ramach jednego działania. Utwórz uproszczoną konfigurację.
