Naucz się tworzyć szyki oparte na szkicu, szyki oparte na tabeli, szyki oparte na krzywej i szyki wypełnienia. Te szyki pozwalają na porządkowanie operacji w kierunkach nieliniowych lub niekołowych. Używaj punktów szkicu do zdefiniowania szyku opartego na szkicu. Naucz się określać współrzędne dla szyku opartego na tabeli. Konwertuj elementy, aby utworzyć szkic dla szyku opartego na krzywej. Rozpowszechniaj operacje w obrębie granicy, wykorzystując szyk wypełnienia.
Diagnozuj i rozwiązuj problemy ze szkicami, w tym problemy ze zbędną geometrią, nieaktualnymi wymiarami i nieaktualnymi relacjami. Diagnozuj problemy w części. Rozwiązuj problemy z geometrią szkicu. Naprawiaj nieaktualne relacje i wymiary. Używaj okna dialogowego „Informacje o błędach”. Edytuj płaszczyznę używaną przez szkic.
Analizuj części za pomocą opcji wycofywania zmian, aby ustalić, w jaki sposób zostały utworzone. Zmieniaj kolejność operacji i edytuj operacje, szkice oraz płaszczyzny szkicu. Przewijaj do przodu przez istniejącą część. Zmieniaj kolejność operacji w drzewie operacji FeatureManager. Poznaj związki rodzic/potomek. Edytuj szkice i operacje.
Kopiuj wystąpienia operacji lub obiektów przez utworzenie ich odbicia lustrzanego w całej płaszczyźnie odniesienia lub ścianie planarnej. Uzyskana kopia zostanie odwrócona, jakby była widziana w lustrze, przy zachowaniu symetrii. Twórz lustra szyku operacji i obiektów. Kontroluj wyniki za pomocą opcji szyku geometrii.
Twórz szyki złożone z co najmniej jednej operacji / jednego obiektu w jednym lub dwóch kierunkach kołowych. Kierunek kołowy jest oparty na ścianie cylindrycznej lub stożkowej, kołowej lub liniowej krawędzi, linii środkowej albo osi. Odstępami wystąpień można sterować na różne sposoby. Twórz szyki kołowe istniejących operacji. Różnicuj odstępy i zakres.
Twórz szyki złożone z co najmniej jednej operacji / jednego obiektu w jednym lub dwóch kierunkach liniowych. Zbędne wystąpienia można pozostawić poza szykiem, a odstępy i inne wymiary można zróżnicować. Twórz dwukierunkowe szyki liniowe istniejących operacji. Pomijaj wystąpienia w szyku. Różnicuj parametry wystąpień szyku.
Operacja z Kreatora otworów tworzy otwory standardowej wielkości według norm ANSI, ISO i innych norm międzynarodowych. Typ, rozmiar i umieszczenie otworu są określane przez użytkownika. Twórz otwory za pomocą Kreatora otworów. Poznaj elementy i opcje Kreatora otworów. Twórz wiele otworów w tej samej operacji.
Używaj tabel konfiguracji do szybkiego tworzenia wielu konfiguracji, które zmieniają wartości wymiarów i stany wygaszenia operacji. Konfiguruj modele, aby skutecznie używać tabel konfiguracji. Poznaj opcje dostępne przy tworzeniu tabeli konfiguracji. Dodawaj kolumny do tabeli konfiguracji dla dodatkowych wymiarów i operacji do sterowania. Dodawaj wiersze do tabeli konfiguracji dla dodatkowych konfiguracji do utworzenia.
Profil członu konstrukcyjnego to przekrój poprzeczny belki, rury cienkościennej, kanału lub członu konstrukcyjnego innego typu. Wyciągnięcie tego profilu po ścieżce wzdłuż segmentów szkicu układu tworzy geometrię członu konstrukcyjnego. Istnieją pełne zbiory profili i rozmiarów dostępne do pobrania; możliwe jest również tworzenie dostosowanych profili. Dowiedz się, jak uzyskać dostęp do dodatkowej zawartości odpowiedniej dla standardowych rozmiarów profili członów konstrukcyjnych. Naucz się tworzyć dostosowany profil konstrukcji spawanej poprzez zapisanie szkicu jako części operacji z biblioteki. Opanuj polecenie Człon konstrukcyjny, aby tworzyć człony konstrukcyjne na podstawie profilu członu konstrukcyjnego. Dowiedz się, jak używać opcji Zlokalizuj profil, aby wybrać punkt szkicu do wyrównania członu konstrukcyjnego.
Eksportuj obiekty arkusza blachy do plików .dxf lub .dwg. Badaj i edytuj części w oknie Porządkowanie DXF/DWG. Eksportuj obiekty arkusza blachy do plików .dxf lub .dwg. Badaj i edytuj części w oknie Porządkowanie DXF/DWG.
Biblioteka projektu zawiera liczne przykładowe narzędzia formowania, w tym wytłoczenia, wyciągnięte odgięcia, lance, szczeliny i żebra. Naucz się używać tych standardowych narzędzi, jak również tworzyć własne proste narzędzia, aby sprostać wymaganiom projektowym. Przeciągaj i upuszczaj standardowe narzędzia formowania z Biblioteki projektu w celu uformowania części arkusza blachy. Edytuj standardowe narzędzie formowania, dostosowując je pod kątem indywidualnych potrzeb projektowych. Naucz się określać ścianę zatrzymującą i ściany do usunięcia z części, która ma zostać użyta jako dostosowane narzędzie formowania.
Poznaj właściwości charakterystyczne dla arkusza blachy. Używaj operacji arkusza blachy do sterowania grubością arkusza blachy, naddatkami materiału i opcjami automatycznego podcięcia. Używaj operacji arkusza blachy do sterowania właściwościami arkusza blachy. Używaj tabeli grubości do sterowania grubością arkusza blachy. Poznaj 5 opcji sterowania naddatkiem materiału i naucz się z nich korzystać. Używaj operacji automatycznego podcięcia do sterowania typem i lokalizacją podcięć.
Poznaj zastosowanie uchwytów do tworzenia tras. Wyznacz trasę za pomocą istniejących uchwytów i dodaj nowe uchwyty podczas tworzenia nowej trasy. Wyznacz trasę za pomocą uchwytów istniejących w złożeniu. Dodaj nowe uchwyty z Biblioteki projektu podczas tworzenia nowej trasy. Użyj skrótów klawiaturowych, aby ustalić pozycję i orientację uchwytów.
Funkcja spłaszczania trasy oraz opisywania szczegółów tworzy rysunki trasy 2D ze złożeń trasy elektrycznej 3D. Służą do tego dwie metody: adnotacyjna i produkcyjna. W tej lekcji omówiono typ produkcyjny. Dostosuj krzywiznę i orientację spłaszczonych tras przewodów. Spłaszcz trasy przewodów.
Utwórz spłaszczoną trasę adnotacji do użytku w rysunku 2D. Wstaw i edytuj różne tabele pokazujące informacje odnoszące się do trasy. Naucz się przedstawiać różnicę między rysunkami typu adnotacyjnego a rysunkami typu produkcyjnego. Użyj narzędzia Spłaszcz trasę do utworzenia spłaszczonej trasy i rysunku. Naucz się wstawiać, edytować i dostosowywać elektryczne LM, listę elementów ciętych, tabelę złączy i automatyczne odnośniki na rysunku. Naucz się edytować spłaszczoną trasę.
Utwórz i edytuj sztywny kanał kablowy i trasy przewodów, aby podłączyć dwa gniazda elektryczne. Zapamiętaj, że linia środkowa kanału kablowego definiuje trasę kanału elektrycznego. Zapamiętaj, że komponenty wyznaczania trasy elektrycznej wymagają komponentów hybrydowych zawierających punkty połączenia. Użyj operacji Automatyczna trasa, aby wygenerować linie trasy. Edytuj istniejącą trasę, aby dodać wymagane komponenty.
Przejdź proces rozpoczęcia trasy elektrycznej przez przeciągnięcie i upuszczenie komponentów wyznaczania trasy elektrycznej do złożenia. Skorzystaj z automatycznego wyznaczania trasy w celu połączenia komponentów. Skonstruuj trasę przewodu za pomocą polecenia „Rozpocznij poprzez przeciągnięcie/upuszczenie”. Utwórz trasę między punktami końcowymi linii końcówek złączy w trybie wyznaczania trasy „Automatyczna trasa”. Użyj polecenia „Edytuj przewody”, aby dodać do trasy atrybuty elektryczne.
Modeluj części w kontekście złożenia za pomocą odniesień do innych komponentów. Intencja projektu dla nowych części (rozmiary operacji, umieszczenie komponentów w złożeniu itp.) będzie pochodzić z innych komponentów w złożeniu. Buduj wirtualne części w kontekście złożenia poprzez wykorzystanie technik modelowania złożenia od góry w dół. Twórz operacje w kontekście złożenia, używając odniesień geometrii w częściach wiążących. Poznaj wiązania ustalone i odniesienia zewnętrzne. Naucz się identyfikować odniesienia zewnętrzne w drzewie operacji FeatureManager.
Polecenie Lustro komponentów tworzy wersje przeciwnej strony — ale poza tym identyczne — części lub podzespołów. Określ, dla których komponentów ma zostać utworzone odbicie, a które mają zostać po prostu skopiowane (odbicia lustrzanego nie należy tworzyć w przypadku łączników). Geometria odbitego w lustrze komponentu zmieni się, tworząc wersję lustrzaną, nazywaną także wersją „przeciwnej strony”. Twórz odbicia lustrzane komponentów względem płaszczyzny złożenia. Twórz odbite w lustrze wersje części w złożeniu. Twórz wersje przeciwnej strony części.
Utwórz sprężynę za pomocą operacji wyciągnięcia po ścieżce zdefiniowanej w kontekście złożenia. Następnie utwórz animację sprężyny, dodając napęd liniowy w menedżerze ruchu MotionManager. Utwórz animację. Utwórz model sprężyny za pomocą wyciągnięcia po ścieżce w kontekście. Dodaj napęd liniowy na potrzeby rozciągania i ściskania sprężyny. Poznaj wpływ błędów przebudowy na animacje.
Naucz się używać układu siatki, który jest geometrią odniesienia do typu, aby odzwierciedlić szkielet członów konstrukcyjnych. Dowiedz się, jak utworzyć układ siatki, aby odzwierciedlić linie środkowe członów konstrukcyjnych.
