Dowiedz się, jak rozpocząć wyznaczanie trasy oraz jak podzespół trasy porządkuje i zapisuje komponenty trasy. Naucz się włączać dodatek Routing. Lokalizuj menu instalacji z rur grubościennych, instalacji z rur cienkościennych i elektryki. Dowiedz się, czym jest podzespół wyznaczania trasy. Identyfikuj komponenty biblioteki wyznaczania trasy. Używaj menedżera Routing Library Manager, aby załadować ustawienia.
Korzystaj z menedżera konfiguracji ConfigurationManager, aby dodawać konfiguracje do złożenia i pokazywać dwie wersje jego komponentów. Zapoznaj się też z zaawansowanymi opcjami właściwości konfiguracji. Dodawaj konfiguracje do złożenia za pomocą menedżera konfiguracji ConfigurationManager. Używaj zaawansowanych opcji właściwości konfiguracji do sterowania nowymi komponentami i wiązaniami. Przedstawiaj inne dostępne komponenty, tworząc dwie wersje złożenia.
Zmieniaj geometrię trasy za pomocą szkiców 3D. Edytuj trasy przez usuwanie, przycinanie i dodawanie geometrii szkicu. Usuwaj istniejące łączniki i dodawaj łączniki zastępcze. Edytuj istniejące trasy. Usuwaj istniejące łączniki. Dodawaj łączniki zastępcze.
Użyj polecenia Oprzyrządowanie formy do utworzenia powierzchni blokujących wokół obwodu powierzchni neutralnych, co pozwoli stworzyć oprzyrządowanie formy. Zapisz obiekty formy i utwórz złożenia form. Utwórz pliki złożeń dla formy na podstawie plików części. Utwórz widok rozstrzelony złożenia formy. Utwórz powierzchnie blokujące w formach, używając polecenia Oprzyrządowanie formy.
Twórz widoki rozstrzelone w odniesieniu do części wieloobiektowych, używając częściowo tych samych narzędzi, których używasz do tworzenia widoku rozstrzelonego w złożeniu. Przełączaj między stanami rozstrzelenia i zwinięcia. Edytuj kroki rozstrzelenia. Twórz wiele rozstrzelonych widoków na konfigurację.
Konfiguracja SpeedPak poprawia wydajność pracy z dużymi złożeniami, zapewniając uproszczenie złożenia bez utraty jego odniesień do plików. Utwórz konfiguracje SpeedPak. Użyj konfiguracji SpeedPak w złożeniach wyższego poziomu. Poznaj zalety i ograniczenia stosowania konfiguracji SpeedPak.
Używaj narzędzia Wykrywanie przenikania do identyfikacji zachodzenia na siebie części w złożeniu. Odstęp między częściami można również wykrywać za pomocą narzędzia Weryfikacja prześwitu. Korzystaj z narzędzia Wykrywanie przenikania w celu identyfikacji przenikania między komponentami złożenia. Poznaj opcje dostępne w narzędziu Wykrywanie przenikania. Używaj narzędzia Weryfikacja prześwitu do identyfikowania odstępów między komponentami złożenia. Poznaj opcje dostępne w narzędziu Weryfikacja prześwitu.
Modeluj części w kontekście złożenia za pomocą odniesień do innych komponentów. Intencja projektu dla nowych części (rozmiary operacji, umieszczenie komponentów w złożeniu itp.) będzie pochodzić z innych komponentów w złożeniu. Buduj wirtualne części w kontekście złożenia poprzez wykorzystanie technik modelowania złożenia od góry w dół. Twórz operacje w kontekście złożenia, używając odniesień geometrii w częściach wiążących. Poznaj wiązania ustalone i odniesienia zewnętrzne. Naucz się identyfikować odniesienia zewnętrzne w drzewie operacji FeatureManager.
Poznaj różne metody przenoszenia i obracania komponentów, w tym przeciąganie, używanie triady i konfigurowanie opcji w menedżerze właściwości PropertyManager. Zapoznaj się z opcjami wykrywania kolizji między komponentami. Naucz się obliczać minimalną odległość prześwitu między komponentami. Przenoś i obracaj komponenty, przeciągając je, używając triady lub korzystając z opcji w menedżerze właściwości PropertyManager. Określaj prześwit między opcjami przy przenoszeniu komponentów. Wykrywaj kolizje między przenoszonymi komponentami a innymi komponentami.
Edytuj trasę instalacji z rur grubościennych w stosunku do geometrii rury grubościennej (albo linia środkowa, albo powierzchnia zewnętrzna). Do rur grubościennych można również dodać osłony. Utwórz trasę względem istniejącej powierzchni. Dodaj osłony do rur grubościennych. Zmień miejsca przypisania wymiarów względem rury grubościennej (linia środkowa lub powierzchnia zewnętrzna).
Używaj narzędzi wyboru do wybierania komponentów w złożeniu. Narzędzia wyboru upraszczają wybieranie komponentów o podobnych właściwościach lub komponentów położonych blisko siebie. Wybieraj komponenty przez przeciągnięcie ramki. Wybieraj komponenty, korzystając z objętości. Izoluj komponenty. Wybieraj komponenty za pomocą warunków takich, jak „ukryte”, „powiązane” lub „wewnętrzne”.
Używaj tabel list materiałów (LM) do wywoływania komponentów złożenia. Listę materiałów można modyfikować na wiele sposobów, a ponadto można wygenerować nowe szablony tabel do zapisywania dostosowań. Tabelaryczna lista materiałów może zawierać informacje o wielu konfiguracjach zgrupowane w jednej tabeli. Twórz listy materiałów dla złożenia. Modyfikuj tabele list materiałów, aby dodać kolumnę i zmienić kolejność kolumn. Zapisuj listy materiałów jako szablon. Twórz tabelaryczne listy materiałów.
Utwórz sprężynę za pomocą operacji wyciągnięcia po ścieżce zdefiniowanej w kontekście złożenia. Następnie utwórz animację sprężyny, dodając napęd liniowy w menedżerze ruchu MotionManager. Utwórz animację. Utwórz model sprężyny za pomocą wyciągnięcia po ścieżce w kontekście. Dodaj napęd liniowy na potrzeby rozciągania i ściskania sprężyny. Poznaj wpływ błędów przebudowy na animacje.
Dodawaj każdy z sześciu typów wiązań mechanicznych w celu kontrolowania stopni swobody komponentów przy projektowaniu mechanizmów. Powiąż walec, płaszczyznę lub punkt z szeregiem stycznych ścian za pomocą wiązania popychacza krzywki. Ogranicz ruch obrotowy między dwoma komponentami wiązaniem zawiasu. Przenieś jeden komponent liniowo, aby przenieść inny obrotowo za pomocą wiązania mechanizmu zębatkowego. Dodaj relację skoku między obrotem jednego komponentu a translacją drugiego za pomocą wiązania śrubowego. Obróć dwa komponenty względem siebie za pomocą wiązania kół zębatych lub wiązania połączenia uniwersalnego.
Powiąż punkt lub wierzchołek komponentu ze ścieżką w złożeniu. Następnie kontroluj odchylenie w poziomie, nachylenie w pionie oraz przechył boczny komponentu w czasie jego ruchu wzdłuż ścieżki. Określ elementy dla wiązania ścieżki. Edytuj wiązanie ścieżki w celu kontrolowania odchylenia w poziomie, nachylenia w pionie oraz przechyłu bocznego komponentu.
Wyśrodkuj komponent względem dwóch ścian rowka za pomocą wiązania szerokości. Dodaj wiązanie szerokości, aby wyśrodkować komponent względem dwóch ścian innego komponentu. Poznaj stopnie swobody, które są ograniczane przez wiązanie szerokości.
Operacja złożenia Pas/Łańcuch łączy koła pasowe luźne, koła pasowe lub koła łańcuchowe w celu osiągnięcia zamierzonego obrotu kilku komponentów jednocześnie. Opcjonalnie można utworzyć część komponentu pasa lub łańcucha. Wybierz krawędzie kół pasowych i kół pasowych luźnych operacji złożenia pasa/łańcucha. Ustaw właściwości operacji złożenia pasa/łańcucha.
Używaj poleceń widoku rysunku, które są charakterystyczne dla pracy z modelami złożeń obejmującymi widoki wyrwania przekroju, widoki pozycji alternatywnej i widoki rozstrzelone. Używaj właściwości widoku rysunku do przedstawiania konfiguracji złożenia. Twórz widoki wyrwania przekroju, aby wyświetlać wewnętrzne komponenty złożenia. Twórz widoki pozycji alternatywnej, wykorzystując istniejącą lub nową konfigurację. Twórz rozstrzelone widoki rysunku złożenia.
Polecenie Lustro komponentów tworzy wersje przeciwnej strony — ale poza tym identyczne — części lub podzespołów. Określ, dla których komponentów ma zostać utworzone odbicie, a które mają zostać po prostu skopiowane (odbicia lustrzanego nie należy tworzyć w przypadku łączników). Geometria odbitego w lustrze komponentu zmieni się, tworząc wersję lustrzaną, nazywaną także wersją „przeciwnej strony”. Twórz odbicia lustrzane komponentów względem płaszczyzny złożenia. Twórz odbite w lustrze wersje części w złożeniu. Twórz wersje przeciwnej strony części.
Bloki grupują elementy szkicu i wymiary razem, aby wspólnie przemieszczały się w szkicu. W połączeniu ze szkicem układu pozwalają przejść bezpośrednio od szkicu złożenia do pełnego złożenia. Utwórz, wyedytuj i zapisz bloki. Utwórz szkic układu złożenia za pomocą bloków. Zbuduj komponenty złożenia na bazie istniejących bloków.
Twórz stany wyświetlania w celu sterowania widocznością i stylem wyświetlania komponentów. Stany wyświetlania można łączyć z konfiguracjami złożenia. Stany wyświetlania mogą sterować stanem ukrycia/widoczności, trybem wyświetlania, wyglądem i przezroczystością komponentów. Dodawaj stany wyświetlania do złożenia. Modyfikuj właściwości wizualne komponentów za pomocą stanów wyświetlania. Poznaj techniki wyboru komponentów. Używaj okienka wyświetlania. Otwieraj złożenia według określonej konfiguracji i określonego stanu wyświetlania. Łącz stany wyświetlania z konfiguracjami.
Wiązanie złączki liniowej łączy translację jednego komponentu z translacją innego komponentu. Translacja przebiega wzdłuż osi zdefiniowanej względem początku układu współrzędnych złożenia lub komponentu odniesienia. Wybierz ściany i komponenty odniesienia w celu zdefiniowania wiązania złączki liniowej. Ustaw współczynnik ruchu jednego komponentu względem drugiego.
Powiąż dwa podobne elementy (punkty, krawędzie, ściany itp.) tak, aby były symetryczne względem płaszczyzny lub ściany planarnej. Wiązanie symetryczne nie wymusza symetryczności komponentów, a jedynie wybranych elementów. Poznaj dopuszczalne wybory w przypadku wiązania symetrycznego. Powiąż dwie ściany planarne tak, aby były symetryczne względem płaszczyzny odniesienia.
Używaj tabel konfiguracji do szybkiego tworzenia wielu konfiguracji, które zmieniają stany wygaszenia komponentów, wiązań i operacji złożenia. Można również używać tabel konfiguracji do skonfigurowania wymiarów wiązań i operacji złożenia. Poznaj opcje dostępne przy tworzeniu tabeli konfiguracji. Używaj funkcji sprawdzania poprawności danych w celu ograniczenia wartości wprowadzanych do tabeli konfiguracji. Ustawiaj właściwości konfiguracji tak, aby sterować nowymi wiązaniami i komponentami. Zmieniaj konfigurację komponentów w tabeli konfiguracji złożenia.
