Automate the conversion of imported part geometry into a SOLIDWORKS feature-based, parametric model. Open an imported data file in SOLIDWORKS. Use the Import Diagnostics tool to repair imported geometry. View the FeatureWorks options. Use the Automatic feature Recognition Mode. Map the features to the part model. Guide the Automatic Recognition Mode for the best results.
Control the conversion of imported part geometry into a SOLIDWORKS feature-based parametric model by converting specific features interactively. Interactively convert feature types. Convert features types that cannot be used with automated methods. Recognize multiple similar features at the same time. Re-recognize geometry and change it to a different type. Add patterns from the list of recognized features.
Use Volume features to recognize geometry that does not match any other feature type. The volume feature can be replaced with a standard SOLIDWORKS feature. Recognize volume features. Recognize boss and cut revolve features. Use the Up To Face option with cut extrudes. Replace volume features with standard cut features. Edit the mapped features.
Convert imported sheet metal part geometry into SOLIDWORKS feature-based, sheet metal, parametric models. Recognize common sheet metal features such as Base Flanges and Sketched Bends. Flatten the result to view the flat pattern. Use a hybrid approach combining the automatic and interactive methods.
Convert imported assembly and multibody geometry into SOLIDWORKS feature-based, parametric models. Recognize imported assembly geometry as multiple parts. Use Edit Feature to recognize only selected features from the part. Use child features to recognize multiple features with a single selection.
Gdy wewnętrzne operacje wycięcia mają największe znaczenie w projekcie, można utworzyć operacje brył reprezentujące negatywną przestrzeń części. Po utworzeniu negatywnej przestrzeni można użyć polecenia Połącz, aby odjąć objętość od innego obiektu bryłowego. Użyj geometrii bryłowej reprezentującej przestrzeń wewnętrzną kolektora w celu utworzenia negatywnej przestrzeni części. Utwórz oddzielny obiekt bryłowy otaczający geometrię jako główny obiekt kolektora. Połącz obiekty bryłowe w części za pomocą operacji odejmowania.
Używaj technik projektowych modelowania złożenia od dołu w górę i od góry w dół do wstawiania i modyfikowania komponentów w złożeniu. Wstawiaj komponenty do złożenia metodą od dołu w górę. Modyfikuj komponenty metodą od góry w dół. Twórz nowe komponenty metodą od góry w dół.
Naucz się tworzyć kilka typów wyprowadzonych widoków rysunku i poznaj niepowtarzalne cechy charakterystyczne poszczególnych typów widoków. Wyprowadzony widok rysunku tworzy się, używając odniesienia do istniejącego widoku rysunku. Twórz widoki rzutowania przez „złożenie” istniejącego widoku rysunku. Rzutuj widok normalny do wybranej krawędzi w celu utworzenia widoku pomocniczego. Pokazuj fragmenty widoku w powiększonej skali za pomocą widoków szczegółów. Twórz widoki rysunku względem płaszczyzn lub ścian planarnych w modelu. Pracuj na fragmencie widoku rysunku przez obcięcie i ukrycie zbędnych elementów. Skracaj istniejące widoki rysunku za pomocą widoków przerwań.
Wstawiaj do istniejących widoków rysunków adnotacje, w tym dostosowane notatki, tolerancje położenia i kształtu oraz bloki. Twórz adnotacje i symbole. Twórz bloki na podstawie geometrii i notatek. Zapisuj bloki w pliku. Wstawiaj bloki do rysunku.
Dowiedz się, jak używane są skorupy do modelowania cienkich konstrukcji. Twórz skorupy na cienkich konstrukcjach przy użyciu Menedżera skorupy. Stosuj umocowania symetrii w celu uproszczenia obliczeń.
Utwórz ramę konstrukcji spawanej z szeregu szkiców układu. Środowisko konstrukcji spawanych wykorzystuje standardowe profile konstrukcji spawanych do definiowania typu członów konstrukcyjnych w konstrukcji spawanej. Człony tego samego typu i rozmiaru są tworzone w ramach jednej operacji. Utwórz ramę konstrukcji spawanej. Wstaw człony konstrukcyjne. Przenieś szkic profilu. Zmień wykończenia narożnika.
Modeluj części w kontekście złożenia za pomocą odniesień do innych komponentów. Intencja projektu dla nowych części (rozmiary operacji, umieszczenie komponentów w złożeniu itp.) będzie pochodzić z innych komponentów w złożeniu. Buduj wirtualne części w kontekście złożenia poprzez wykorzystanie technik modelowania złożenia od góry w dół. Twórz operacje w kontekście złożenia, używając odniesień geometrii w częściach wiążących. Poznaj wiązania ustalone i odniesienia zewnętrzne. Naucz się identyfikować odniesienia zewnętrzne w drzewie operacji FeatureManager.
Zainstaluj oprogramowanie testowe i użyj go, aby przygotować się do każdego egzaminu certyfikacyjnego SOLIDWORKS. Pobierz oprogramowanie Tester Pro Client. Poznaj interfejs użytkownika i najważniejsze aspekty procesu przygotowań do testów.
Profil członu konstrukcyjnego to przekrój poprzeczny belki, rury cienkościennej, kanału lub członu konstrukcyjnego innego typu. Wyciągnięcie tego profilu po ścieżce wzdłuż segmentów szkicu układu tworzy geometrię członu konstrukcyjnego. Istnieją pełne zbiory profili i rozmiarów dostępne do pobrania; możliwe jest również tworzenie dostosowanych profili. Dowiedz się, jak uzyskać dostęp do dodatkowej zawartości odpowiedniej dla standardowych rozmiarów profili członów konstrukcyjnych. Naucz się tworzyć dostosowany profil konstrukcji spawanej poprzez zapisanie szkicu jako części operacji z biblioteki. Opanuj polecenie Człon konstrukcyjny, aby tworzyć człony konstrukcyjne na podstawie profilu członu konstrukcyjnego. Dowiedz się, jak używać opcji Zlokalizuj profil, aby wybrać punkt szkicu do wyrównania członu konstrukcyjnego.
Operacja z Kreatora otworów tworzy otwory standardowej wielkości według norm ANSI, ISO i innych norm międzynarodowych. Typ, rozmiar i umieszczenie otworu są określane przez użytkownika. Twórz otwory za pomocą Kreatora otworów. Poznaj elementy i opcje Kreatora otworów. Twórz wiele otworów w tej samej operacji.
Twórz szyki złożone z co najmniej jednej operacji / jednego obiektu w jednym lub dwóch kierunkach liniowych. Zbędne wystąpienia można pozostawić poza szykiem, a odstępy i inne wymiary można zróżnicować. Twórz dwukierunkowe szyki liniowe istniejących operacji. Pomijaj wystąpienia w szyku. Różnicuj parametry wystąpień szyku.
Twórz szyki złożone z co najmniej jednej operacji / jednego obiektu w jednym lub dwóch kierunkach kołowych. Kierunek kołowy jest oparty na ścianie cylindrycznej lub stożkowej, kołowej lub liniowej krawędzi, linii środkowej albo osi. Odstępami wystąpień można sterować na różne sposoby. Twórz szyki kołowe istniejących operacji. Różnicuj odstępy i zakres.
Kopiuj wystąpienia operacji lub obiektów przez utworzenie ich odbicia lustrzanego w całej płaszczyźnie odniesienia lub ścianie planarnej. Uzyskana kopia zostanie odwrócona, jakby była widziana w lustrze, przy zachowaniu symetrii. Twórz lustra szyku operacji i obiektów. Kontroluj wyniki za pomocą opcji szyku geometrii.
Analizuj części za pomocą opcji wycofywania zmian, aby ustalić, w jaki sposób zostały utworzone. Zmieniaj kolejność operacji i edytuj operacje, szkice oraz płaszczyzny szkicu. Przewijaj do przodu przez istniejącą część. Zmieniaj kolejność operacji w drzewie operacji FeatureManager. Poznaj związki rodzic/potomek. Edytuj szkice i operacje.
Diagnozuj i rozwiązuj problemy ze szkicami, w tym problemy ze zbędną geometrią, nieaktualnymi wymiarami i nieaktualnymi relacjami. Diagnozuj problemy w części. Rozwiązuj problemy z geometrią szkicu. Naprawiaj nieaktualne relacje i wymiary. Używaj okna dialogowego „Informacje o błędach”. Edytuj płaszczyznę używaną przez szkic.
Naucz się tworzyć szyki oparte na szkicu, szyki oparte na tabeli, szyki oparte na krzywej i szyki wypełnienia. Te szyki pozwalają na porządkowanie operacji w kierunkach nieliniowych lub niekołowych. Używaj punktów szkicu do zdefiniowania szyku opartego na szkicu. Naucz się określać współrzędne dla szyku opartego na tabeli. Konwertuj elementy, aby utworzyć szkic dla szyku opartego na krzywej. Rozpowszechniaj operacje w obrębie granicy, wykorzystując szyk wypełnienia.
Zapoznaj się z różnymi opcjami statusu końca dla operacji wyciągnięcia. Zbadaj statusy końca zdefiniowane według odległości od szkicu: Na odległość, Przez wszystko i Płaszczyzna środkowa. Zbadaj statusy końca zdefiniowane według istniejącej geometrii 3D: Do następnej, Do wierzchołka, Do powierzchni, Odsunięcie od powierzchni i Do obiektu. Naucz się identyfikować różnice w geometrii w zależności od wybranego statusu końca.
Twórz punkty, osie i układy współrzędnych jako pomoc przy tworzeniu operacji i przy korzystaniu z narzędzi pomiarowych. Poznaj opcje służące do tworzenia punktów odniesienia, osi i układów współrzędnych w oparciu o co najmniej jeden element modelu.
